एक सुंदर पञ आईविना असलेल्या एका मुलाने आपल्या आईस
काव्यरूपाने लिहून पाठवले आहे ते मला आवडले म्हणुन आपल्या सर्वाना पाठवित आहे.

प्रिय आईस,
 
पत्ता.देवाचे घर,

           तुझा हात हवा होता
सदा माझ्या उश्यावर,

         थोपटून मला झोपवायला
अचानक जाग आल्यावर,
       
         मी अजून सुृद्धा दचकुन
जागा होतो मधिच,

      तुझी काळजी राञभर
सतावीत राहते उगीच,

             तु का इतक्या लवकर
सोडून गेलीस गाव माझ,

            ''आईविना पोर" असं
घेतात लोक नाव माजं,

           वरवरच्या पदार्थाची मला
चवच लागत नाही,

           काय करु तुझ्या दुधाविना
माझी भुकचं भागत नाही,

            पोरकेपणाची माझ्या भोवती
का ठेवून गेलीस जाळं,

            का खरच इतकी कच्चि होती,
तुझ्या माझ्यातली नाळ.

             तिथं कुणी आहे तुझ्याशी
बोलायला भरपूुरं,

             उगाच रडत जाऊ नकस
दाबून स्वत्तःचा उरं,

             बघ आई आता मी
रडत नाही पडलो तरी,

              मला ठाऊक आहे तु
गेली आहेस देवाघरी,

              भुक लागली तरी
बिलकुल मी रडत नाही,

               कारण मी हसल्या शिवाय
तुला चैन पडत नाही,

            पण रोज राञ झिली की
तुझ्या आठवणीचा थवा येतो,

            अंथरुणात लपून, पुसून डोळे,
मी गप्प झोपी जातो,

             बघं तुझ बाळ किती
समजूतदार झालं आहे,

             आणी वय कळण्याआधी
वेडं वयात आलं आहे,

             अजिबात म्हणजे अजिबात
ञास देत नाही पप्पाला,

              तुझी काळजी तेवढी माञ
घ्यायला सांग बाप्पाला,

               आणि सांग की हे
शहाणं बाळही आहे हट्टी,

             जर का काही झालं तुला
तर घेईल म्हणावं कट्टी,

            मी आता थकलोय
तुला ढगामधी पाहूनं,

             ये आता भेटायला
नजर तिथली चुकऊन,
           
              जमलं जर का सुट्टी घ्यायला तर ये निघून अशिचं,

             पोट भरतं ग रोज
पण मायेची भुक अजून तशीचं..........

        मायेची भुक अजुन तशीचं...

मायेची भुक अजुन तशीचं....��

        आईची किंमत ही ती नसल्यावरच कळणाय्रालाच कळते,,,,,,म्हणून  त्या माऊलीची तीच्या हयातितच सेवा करा आणि आईला कधी दुःख देऊ नका.